DAHA NELER!

     Olayı yeni yeni idrak ettiğim için ciddiyete kavuştum. Şimdi konuşabiliriz. Zira iki üç saat önce gülme krizindeydim. Kötü bir olay yaşarken benim başıma geldiğinin farkında olamıyorum. Kendimi olayın içinde hissetmiyorum. Büyük acılarımla savaşacak güçte, büyük bir kahkaha ordusu sefere çıkıyor. Savaştan sonra kendimle baş başa kaldığımda orada ipler kopuyor. O zaman elim ayağım titriyor. Diyorum ki elim titriyorken tuşlara basayım, size geliyorum. Bir de nefes alıyorsam geçeceğine büyük bir inancım var. Sonra sanki Seda Sayan'ın neler yaşadın anlat bacım sorusuna cevap veriyorum hep. Sormadınız ama biz neler yaşadık biliyor musunuz, daha önce kimsenin başına gelmemiştir. Gülerek anlatırken ben de duyuyorum, sonra farkına varıyorum. Biri bana beni anlatıyor gibi bir tokatı alıp yüzüme vuruyorum. 

    Hayatım boyunca polisiye ve macera romanları okumayı sevmedim. Çünkü bende var. Biraz sakar, çokça hayalperest olduğum için başıma gelmeyen kalmıyor. Aaaa o merdivenin orada ne işi var? Ben hayalimdeki tek katlı eve merdiven çizmedim ki. Pardon şu anda gerçek hayattayız değil mi? Arabayla geri geri gidiyorum ve evin merdiven boşluğuna tekerleğim giriyor. Bunu da yaşamış olamam diye gülüyoruz. Çünkü az önce yaşanan şey benim başıma gelmedi, öyle değil mi? Abi ne bakıyorsunuz şoföre ? Kadın mı, evet ne olmuş? Canım biz geri basmayı bilmediğimiz için bazı şeyleri hesaplayamamış olabiliriz. Yardıma mı geliyorsunuz? Demek üç kişisiniz. Arabayı indirdiğim gibi yelkenleri de suya indiriyorum. Acaba kimin hayır duası bu kurtuluş? Hayırlı cumalar kardeşler. Hiçbir şey olmadan oradan hızla uzaklaşıyoruz. Allah beterinden korusunlar, geri görüş kamerası için kredi kartına yeni bir kat çıkmalarla okula varıyoruz. Eğilip alta bakıyoruz. Çünkü yol çalışmalarında oraları da vura vura gidiyoruz. Tabii ki çok yavaş ama çoğumuz yetmiyor. Girilmeyecek yollarda bizim bu sefer sevdası başımıza dert oluyor.  Süper Mario öyle tümseklerden atlayıp prensesi kurtarmak kolay. Gel Korgan yollarında sevdiğini kurtar bakalım. Neyse evime varıyorum. Teyze de arabaya yaklaşıp aşağıya mı gidiyorsun, diyor. Park ettim teyzecim diyorum. Diyecek ki bana, beni bırak ama ben daha aşağısını bilmiyorum ve bugünlük yeterince gittim. İyilik yapmak için şoktayım, seni götütürsem Allah korusun yerin aşağısına götürürüm. Geçende de park ederken bir amca ben seni mezarlığa gidiyor sandım da takip ettim demişti. Amca nereden çıkardın demedim de dur tarif edeyim dedim. Hep birileri camımı indirtip nereye gittiğimi soruyor ya da tahmin ediyor. Bilmiyorum amca, teyze. İnanın ben de bilmiyorum. Ama nefes aldıkça gitmeyi, yaşamayı ve size anlatmayı seviyorum.