SU(KELİME ANLAMI): TEMİZİ DE TEMİZLEYEN

    Buraya haftada bir uğrarım sanıyordum. Öyle olmadı. Günler bizi dürtüyor ve parmaklarım bir kapının gıcırtısı gibi ses vermek istiyor. Burada yaşanmışlık var diye. Beni buraya sevmediğim salı günü getirdi. Salıları ve perşembe günlerini niye sevmediğimi bilmiyorum. Onlar da kendini sevdirmek için bana dair bir güzel anı bırakmamış. Sınavı mı kazanmışım, büyük aile sofraları mı kurulmuş, ilk defa göreceğim bir şehir gezisi mi varmış, okumayı mı sökmüşüm, iki gönlü birbirine mi dikmişim? Hiç mi o günlere rast gelmemiş? Bilmem. Şimdi dedim şimdi şu duygunun peşine düş, aranız iyileşir.

     Dün derste kendinizi değerli hissediyor musunuz sorusuna, öğrencim hayır dedi. Neden dedim? Hiçbir şeyi beceremiyorum, dedi. O an, açık penceren bir rüzgâr girdi, kapıyı sertçe çarptı, vazo paramparça oldu. Bir dağdan taşlar yuvarlandı, bir adam canhıraş koştuğu bir trene yetişemedi, uzun zamandan beri direnen ilmekler koptu. İnsan değerli olduğunu, var olduğunu hissettiğinde ya da hissettirildiğinde mi anlar? İnsan sadece var ederse mi var olur? Ben on dört yaşımdayken kimse mi bu sorularıma hayır dememiş? Kimse de çıkıp sadece sen olduğundan dünya daha güzel, hiçbir şey yapamasan da öylece durduğun için duruşunun güzelliği yeter dememiş mi? Birçok şeyi beceremeyiz ve birçok şeyi becereceğiz. Bulana kadar ve yapamayana kadar yolda kal deseydi o cümle yanıma oturup dizime yatmazdı. Ben de başını okşamak için böyle gönül uyandırmaları yaşamazdım. Koştum çölün ortasına, gölün kıyısına, ovaların girişine. Her şeyden bol verin, bir ayna kendini görmek ister. Bana kendimden verin.

 Aynayı tuttum, çocukluğumun üstünü başını öğrencimle konuşurken düzelttim. Onca yazarın güzel sözlerini okumuşsun, vardır büyülü bir çare. Ben tuttum kendi kulağıma damlattığımdan akıttım. İnsan bir su gibi akarken yolunu da temizler, dedim. Bu derste su olmayı diledim.