TERK ETMEKTEN VAZGEÇMEK

        Vazgeçmekle terk etmek arasında bir fark mıdır? Bugün vazgeçmek üzerine dinlediğim podcastte yol beni buraya çıkardı. Sadece vazgeçmeyi düşündüren bu dinletide bir vagona daha bindim. Her şeyin eşi var mıdır? Biri olmadığında onun yerine mekana sahip çıkan bir kelime olmalı mıdır? Yoksa herkesin yeri ayrı, herkes bir tarafın adamı mıdır? En çok kendimle konuşup en çok kendime cevap verdim.Sözlüklerde hisler yoktur, o yüzden oradan gelmedim. Yaşamımızda kelimeler var ve kitaplara konu olmamış. Duygularımız harflerden daha iyi yazıyor. Dönelim yönümüze, harfleri de yormadan, duyguları bekletmeden.

        Bana kalsa vazgeçmekte sağaltan bir yan var. İyileştiren, geçti bir şey yok diyen bir fısıltı. Her şeyin daha güzeli için biraz nefessiz, biraz dağınık ama derliye davetiye. İnsan vazgeçme eyleminde  ağlarken tebessümlü gibi. Karşı tarafın rızasından haberi varmış gibi. Vazgeçmekte bir demlenme, çiğ olamayan bir oturmuşluk, yürüten bir yel esiyor gibi. Ardına bakıp o derin nefes aldıran gidişlerin ağırlığı var. Giderken anıları cebine koyan bir katlanış, kulağına bir müzik alış var. Vazgeçmekte bir haklılığın anlatılmayışı, belki bir gün demenin yası var. Sevmenin her zaman iyileştirmediğini yazan reçetelerin nöbetçisi olmak var. Bir başkasına bakmanın, kendine kör olduğunu anladığında uyanmak var. Vazgeçmekten vazgeçip terk etmeye bakınca nasıl?

        Terk etmek soğuktur, soluktur. Birinin yüzünü ezberlerken sırtını gitmek miktarı kadar izlemektir. Tutmak için olan ellerinin varlığını, tutunmak için kulanmaktır. Dikliğin sarsılmıştır, dayandığın dağılmıştır.  Bir anda ve senden habersiz, muhatapa hasret. Terk etmek akılla ve ayakla, gönülsüz ve elsiz. Terk etmek sözcüğü eli bıçaklı, dişleri kanlı. Terk etmek yine de kontrolsüz. Şairin dediği gibi " Tütünsüz, uykusuz kaldım/Terk etmedi sevdan beni"

Kişiler gider, eylemleri kandıran bir sevda kalır.